Yine gozyaslarinla islak
Dizelerin
Icinin rengi vurmus siirlerine
Kara kapkara.
Bir garip olmussun yine bu aksam
O gozlerle bu siirler
ve
birden haykırdı denizler
dalgalarda sevda
köpüklerde hasret.
her vuruşta kıyıya
yeşeren bir umut
Bugün,
hiç olmadığım kadar
hiç kimdeyim
Ben yokum, hiç kimseyim
Hikayelerdeki imkansız insan
şiiirlerin eksik hecesi,
takvimlerin ağlayan gecesiyim.
Bugün yine sensizliğe uyandım
ellerimde rüyalar kalıntısı….
kendimle başbaşa kaldım
yüreğim de sensizliğin sancısı
aynada ki suretime dokundum
her dokunuşta, binlerce çiğlık..
ve o çığlıkta binlerce sen
sesin, kulaklarımda bir islik
ellerin bedenim de kor bir alev
hasretim sesine, nefesine, öpüşüne
çık ta gel rüyaların içinden çık da yeniden sev
hasretim karanlık gecelerde ışık saçan gülüşüne.
15/12/2011
Bir Leyla yarattın
Kaşları kara olmasa da
Hasretten gönlü kapkara
Aşk acısıyla inliyor
Işte bu Leyla senin eserin
Her gece
Aynı yalnızlık…
Sanki,
Her gece
Aynı kıyılara vuran,
Aynı yükseklikteki dalgalar gibi..
Çocuklar “deli deli” derlerdi ona.
Peşinden kovalar
Azarlar, paylar taş atarlardı.
Bildiğimiz, evsiz, kimsesizdi oysaki,
Kafasına taş geldiği bir gün,
Gitti saçak altına düşündü,
Artık mutluluğun yağmuru yağmayacaktı,
Bahçelerde çiçekler hep sarı açıyordu.
Soluk yüzlü yapraklar,
Sonbahara şarkı söylüyor,
Uğur böcekleri,
Titrek bir telaşla
Bir şiir yazmak istiyorum
Daha once hiç yazılmayan
Henüz işlenmemiş bir konuda.
Ne doğayı, ne aşkı,
Ne de seni anlatsın.
Cümle olmasın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!