.Letâfet i Nâmütenahi İstanbul deneme

Nevbaharla birlikte berk-i semenlerle müzehher olmuş reyâhinler, bir hal-i inkisârı ile çağlayan cûybarların bulunduğu letâfeti nâmütenâhi olan İstanbuldayım.

Karşımda râyihâlarıyla hüsn-i bi_bahâ ile hurûşan mâi deniz..bense mâi denizin
O âsude sukûtuna hâmuşane hûruşanına, meftûn olmuş seyretmekteyim nesîm-i seherlerde..Bir neşîde İstanbul.. sonsuz bir neşide mâi deniz..sanki nesrinler misali bir samt-ı ümitle rûy-ı zemine rûşenalar saçıyor..Ufku temâşa ederken,mazi sayfalarında sukûneti ebediyyeye ve emelerin rûhuna peyûmu hasreti fısıldayan, perde –i zulmeti kaldıran, Rabbinden bir parça nusret ve umutla nevvar diliyor mâi deniz..

Rabbinden dilediği arzularına ulaşmış mâi deniz..şimdi muğberler, kebûterler, mai denizin enginliğine bir hasbihal sunuyorlar.. Öyle bir hasbihal ki; lâyetenâhi kedernâk..
Güzîde bir matem haberi veriyorlar mâi denize..bir girye-i husrana büründü şimdi mai deniz.. her katresinde bir lerze gizli,leyl-i ızdıraplarda..mâi denizin enîs-i dilidir fezây-ı ferdâlar..Bu enîs-i dil ile girdaplardan kurtulacak, leyle-İi ızdıraplardan ayrılacaktır..

O efsûnkar güzelliğiyle etrafına revnaklar saçan, pür sitâre semâlarda, diyar-ı sûhanver olan, İstanbula firûzeler bile bir ferdây-ı tahassür gönderiyor..

Bir edebiyat âlemi şimdi İstanbul..Benim şiirlerimse, rencîde olmuş, rahşan hilâlelerin gizliliğinde..vâveyla olmuş ve pür fîgan sütre-i yeldâya bürünmüş..
Son bir veda bûsesi bırakarak, İstanbula derûni hüzünlerini sunmakta..

(1995)
Kütahya