Leşi Kokmalı Şiiri - Osman Öcal

Kanı renksiz aklı kayıp zevatın,
Boynuna zincirli tasma takmalı.
Namusunu pazar eden gavatın,
Aslı nedir kimliğine bakmalı.

İngiliz önünden artan mezenin,
Müslüman’ım deyip yalan dizenin,
Türk’ün töresine dudak büzenin,
Varsa yurdu yuvasını yıkmalı.

Tanrı huzurunda bir meydan açın,
Seyircisi kendi olsun bu maçın,
Atası belirsiz piçoğlu piçin,
Şorlatılan kanı yere akmalı.

Hükmü olmaz közü yoksa alazın,
Arap artığından beslenen kazın,
Türkçülere mason diyen yobazın,
Töremesin ciğerini yakmalı.

Her tosunu buyur eden düvenin,
Türküm deyip türkü yiyen güvenin,
Başbuğ Atatürk’e ‘‘kamal’’ diyenin,
Alınıp kellesi leşi kokmalı.

Ecnebinin dölü namert densizin,
Asil kandan ürken kırma gensizin,
Ananızı tanır Vuslatî sizin,
Eteği kirlenmiş ortalık malı.