Sonunda buldum;
Sen çocukluğumun leblebi tozu gibi kokuyorsun
O zaman da çeşit çeşit çikolata vardı, hatırlıyor musun?
Şemsiyelisini severdi çocuklar, birini de tüpten emiyorsun
Ama leblebi tozunun yeri başka, unutulmaz, unutamıyorsun
Genizime kaçsa da, tıkansam da tutku işte, vazgeçilmiyorsun...
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta