Lebi gül Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

lebigül

üreğim esir menim, soluğum kesir benim
geleceksen gel gayrı,ömrüm telesir menim
bir ayrılık bir ölüm, eliyip yesir meni
ayrılık oddan yaman, alıptı yesir meni...

gel mene gir ömrüme, üreğim çiçek açsın
gel mene gir gönlüme urufum etir saçsın

üreğimde daş daş üste goymadın
ömrümü yedinde gene doymadın
boynumu uzattım gurban saymadın,
hindi oddan köynek oldun eynime...
elginem,gurbetliyem kimsesizem
lebigül lebi gonca lebigül
necedir ahraz galdı sene üreğim...

de mene men kör olum,sene men neylemişem
seni senden habersiz özüm yar eylemişem
bu geçen illerde men gelbim zay eylemişem
sevmişem aldanmışam üreğim gan eylemişem...