Le Bruit D'une Route

bazen durum böyle değildir
bacaklarım bir süzülüşe uzar
ve titrer ansızın gökyüzü
ah sesi sanki bir yol
hiç bilmediğim bir dilde
bu gece sudan bir kalemle
şiirler yazıyorum senin için
belki de senin dilinde piaf
duydukça öğrendiğim ve
ilk kez senden duyduğum

sesi sanki bir yol
gitmeye bilemediğim
yaşadıkça öğreniyorum hayat bu
ve teoriler çürüyor beynimde
komaya yatıyor ruhum
ve yokum bakın aradığınız hiçbir cam kenarında
sessizliğim duyuluyor
şimdi ruhum bir şırıngaya esir edildi
doğru bir damarı bulmak için
an bekliyor

sesi sanki bir yol
dudaklarımdan dökülen
ansızın ve istemsiz
şairi tarafından terk edilmiş bir mısra karşımda şimdi
öyle yalvarır gözlerle okur beni
okuyayım diye onu

sesi sanki bir yol
üzerinde kuşların yürüdüğü
denizlere açılan bir pencere
ve üzerinde süzüldüğüm bir sahne
ah piaf
benim kaderimdir
hiç anlaşamayacağım kadınları sevmek