Lâzım Şiiri - Nihal Mirdoğan

İntizamsız sesleri, kabul mü etmek lâzım
Hikmet-i dünya ârif değilse, gitmek lâzım

Peşpeşe, bölük bölük ve yığın yığın gidip
Ebrehe ordusunu,hemân ürkütmek lâzım

Sefer eden Ebabil ,inerken yeryüzüne
Yolu kesen filleri amma kahretmek lâzım

Belli ki azap için yaratılmışlar varken
Sicim misâli yağan taşla halletmek lâzım

Bu hüzün ülkesinde ziyana düşmemeli
Taşlaşmış yürekleri ,yine defetmek lâzım

Böyle intizâr etti bu zelil dengesizlik
Semâdaki mescide ancak şükretmek lâzım

Ukbanın sükûneti inmeli asumana
Dünyaya, ahireti illâ öğretmek lâzım

Mahcubiyet düşerse sağduyu izânına
Göğün sesini açıp, O'nu işitmek lâzım

Umutsuzluk yok,gül de açar, bülbül de öter
Derken,seher vaktine Hâkk deyip yetmek lâzım

Velev ,semâ,gök,deryâ, boyun bükmesin deyû
Garip bülbülü gülün peşine itmek lâzım

Gâh,bülbül feryâdından bin âh duyulur amma
Aşık yeteneğiyle ,cefâyı yutmak lâzım

Gönlün, dertli ummana aşinası bilinir
Savur gönül külünü, çünküsü,tütmek lâzım

Duman düşsün ,sel düşsün, yağsın yağmur, hâsılı
Gülşene açılmak çün,baharda bitmek lâzım

Afeti dilber deyip ,bir yüzü gül goncanın
Naz işlenmiş ucunu lâf ile tutmak lâzım

Dil ki,sözün sihrine, meftun olamaz ise
Lebin hatasından boş güftârı atmak lâzım

Âh !..Tutuşursa gönül dilinden nâme-i aşk
Od kaplarsa ummanı ,sulara batmak lâzım

Zahmet çekmesin bağban pâre pâre su salsın
Aşıka , sahradaki suyu öğretmek lâzım

Susuzum deme aşık,rahmeti görmek için
Gül yaprağı üstünde çiği seyretmek lâzım

Hele gülü koklarken kirpiğe düşerse çiğ
Damlasıyla ,ıslanan yüzü hissetmek lâzım

Şu ân,intizâm virân düşmeden Gülnihâl'im
Hemân,yek vücud,deryâ koynuna yatmak lâzım

intizam ; nizam,düzen,kaide
güftar ; söz
nâme-i aşk ; aşk mektubu