Lavanta Ve Katran Şiiri - Funda Aytüre

Trenler gecikmeliydi
Biz hep hazırdık kedi bileklerimizle gül dövmelerimizle
Nasırlıydı ellerin karanlığın
Beyaz atlarımla susadım durma gel
Onları döven havan
Ezikti yapraklarım savurdun
Oysa ben seni suskun topraklarımda doğurduydum
Benim vahşi evcil incirim
Sana kahveler acılar sarmaşıklar köpürttüm
Benim hiç gelmeyen mavi mektubum
Kilitlerimi kırdım kanatlarını kucakladım
Lavanta ve katran
Bulanık sokaklarımda tozlu dükkan
Salkım saçak döküldüm çatılarına
Güllerimi budadım yamalı uçurtmamı vurdun
Uçurumlar dağladı topuklarımı
Parmaklarının ormanlarından dair çadırına göçüydüm
Kendimi sürükledim seni taşırdım
Oyuktum tenhaydım geceydim
Ben en çok saçlarıma yağmuru duvak yaptım.