Lavanta Kokusu Şiiri - Yılmaz Tizgöl

Issızlığın ortasında.
Bir vaha, bir nefes,
Bir duru su.
Gözleri ömre değer.
Dudakları gül kurusu

Hüzüne bulanmış bakışlar.
Sevdaya dolanmış susuşlar.
Hele o gamzeleri.

Lavanta kokusu.

Kapatma gözlerini

Gözlerindeki hüzün bile güzel.

Asma gül yüzünü ,

yüzün aydan daha güzel.

Duyuyorum sessiz... çığlıkların.
Göz yaşı olmaksızın ağlamakların.
Buruk bir aşkın avuntusu.

Söyle hangi çiçek dağıtır gözlerindeki efkarı?
Hangi şiir dindirir yüreğindeki sızıları?
Sen ıssız göllerin nazlı kuğusu.
Öpsem gözlerinden silinirmi buğusu?

Çok uzaklardasın biliyorum.
Kabuk bağlamış yaralarından...
Öpüyorum.

Yılmaz Tizgöl
Moskova
24 07 2021