Latif Epözdemir Şiirleri - Şair Latif Ep ...

Ben her sabah
Sıtmaya yakalanırım
Her yanım titrer
Yaşamdan koparım
Orta yerinde günün
Güneş tepeme dikilir

O ÇOCUKLAR

Kentin çöp dağlarını
Sırtlamış körpe bedenleri

İki büklüm olmuşlar

Yanmış yıkılmış
ocaklar görürsen
orada gözlerim var
yüzüm güne değmiş
uçurum kıyısında beynim
güneşe yüz sürüp

PAYÎZ
Payîze,
Payîzek zer,
Kulîlk li daran bêmecalin,pel bêkeys u fesal;
Yek bi yek der bi derin,
Ji belengazîya min re

Ketme mitala vê yarê
Bi xeyalan bûme mest,
Badeya ku di pîyalê
Ket ji destan, cam şîkest.

Bo dîdarek çûme layê

DÎMENA İRO

Hemu kes bi tac u textin,serfiraz u aza ne
Cerg u dilê wan wek min, ne sûtaye bi zane
Olgir u oldarin îro,ketne xema axretê,
Mame bê pa, ji hec u umrê, di gel ava Kewserê.

EVÎN HESPEK ZÎNKİRÎ

Li ber bayê di hejin
Di recfin pelê dilan

Evîn hespek zînkirî

EY MELEK
Merheba yar, sed Melek fedayê te bin pir gelek
Serwe bejnê, di lorine u vaye tê jî, birca belek,
Tasek şerab bi dest daye, dev u lêvên bimbarek,
Hiş u sewda ji min birye, dil şewitand bi carek
Ewê dil şewitand iro, qefesa sing, mina pêt

GAM ZAMANI

Her çiçek kendi dalında güzeldir
Her ağaç kendi kökü üzerinde
Her mevsim bir ömürdür
Her ömür sona yürür gizlice.

GAZİN
Mirî,bê kefenin,
Bê gor u goristan
Hewar u gazîya birîndaran bilind dibe ji erdê,
Ax, fedî dike.
Piştevanên zilmê kofîxwarin