Lara Şiiri - Halil Bozdoğanoğlu

LARA
Bir masal eridi yapraklarında
Şimdi zaman güzde yas tutar Lara
Bir yorgun şarkı ki dudaklarimda
Dinle ki sızısı hala kanıyor
Şafak söktü yine gün uyanıyor

Dinle kurşun değmiş yorgun sesimi
Karşı sahillerde uyurken sızın
Limanlardan topla benim yasımi
Dışımdan içime alev iniyor
İyice bak Lara deniz yanıyor

Masallar da biter vakti gelince
Eskiyince zaman düşler de eskir
Mumlar da tükenir kendi halince
Adın dolanıyor dilime ey yar
Lara bu gün bende yine bir hal var

Yağmurda ıslanır ipince sızın
Şiirler dökülür yanaklarindan
Sehrinden bulutlar akar ansızın
İnkarı yok Lara bu telaş dünden
Gecersin içimin sokaklarindan

Kapıda,masada,aynada izin
Sorma Lara sorma bu başka ölmek
Dolanır odamda melül gözlerin
Ölüler de sever anladım Lara
Astim endamını kör lambalara

Bir gözün zeytindir öteki şarap
Sorma şimdi bana sarhoşluğumu
Bir kadeh içinde bin kere harap...
İçtikçe dilsizim,içtikçe susuz
Dökülür takvimler gecesiz günsüz
Halil Bozdoğanoğlu