Gece gündüz;
çeşitli ışıklarla,
nûra garkolmuş gibiyken,
dünyâ,
çevre,
mekân...
Bu ne karanlık devir;
çürümüş can,
lânetli zaman...
Haksız yere bir insanı öldürmek,
insanlığı öldürmektir
der de müslüman,
cihânı tutuşturur,
yaşamı ölümle buluşturur,
kandan göller oluşturur,
kâfirin
vicdanı sızlamaz bir an...
İnsan sevgisinden bahseder,
kana susayan...
uygarlıktan dem vurur,
fütursuzca yakan, yıkan...
Güyâ, medeni sayılır,
insanlar üzerine,
ateşten gömlek dokuyan...
Kan...Kan...Her tarafta ölüm, kan...
Uygar, medeni, odur:
belki, en büyük kahraman olur,
bir insan, dünyâda;
Allahın dileğine aykırı bir ölümü
öldürdüğü an...
Kayıt Tarihi : 25.3.2012 10:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!