Yine sesini duya duya yazıyorum bu satırları.
Sesin değince kulağıma, yüreğimin kuytu köşelerinde kayboluyor sözcükler. Dudaklarımda eriyor, "sen" deyip "seviyorum" diyememelerim.
Şimdi bir boşlukta kaldı içimdeki tüm senler.
Kimliksiz bir aşk değildi ki sana hissettiklerim.
Annesi ve babası olan bir aşktı benimkisi. Sen kör, ben ise sağırdım. Ve sen hiç duyuramadın sözcüklerini bana.
Ben ise hiç gösteremedim senin için yanan yüreğimi.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
"Sevda", yeni dilde adına "Melankoli" denilen çok tehlikeli bir akıl ve ruh hastalığının eski dildeki adıdır ki, daha ziyade "Kara sevda" diye tesmiye edilir.
Hayırlı, meşru, makul, fıtri ve baki muhabbetler dilerim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta