Lanet Bir His Şiiri - Emre Doğan

Lanet bir histir ki bu, temiz ellere yakışmayacak kadar yapışkan.
Boşluklar yaratarak var olan hazin bir öykünün başyazarıdır.
Akışını bulamayan deli ve yalnız bir teorinin çığlığıdır.
Böyle devam edecek olması kahrediyor.
Okyanusu delen buzdağını temizlemek boşunaydı,
Bu su içimize işleyemiyordu.
Bu su bizi bulandırıyor.

Gölgesinde dinlendiğimiz her ağaca âşık olmak ne acı,
Köklerini görmeden, toprağın katmanını dilinde hissedemezsin.
Kulağımıza üflenen rüzgâr sadece kuşlara var,
Bizi savuruyor, görmüyor musun?

Düzenin kendisine delik açıp yardığımızda eksilmeyeceğiz, korkma.
Ahlak bizi bastırıyor.
Ahlak ne boka yarıyor?
“yapma! ”lar bizi boğuyor.

Çark her döndüğünde atlayacaksa, neyi vadediyorsun?
Gel derken gideceksen neyi umuyorsun?

Ben o galaksiden de vazgeçtim,
Bahaneler çokken var olmaya kıvranan her soluk kesiliyor.
Görmezden gelinenler ne acı.

Sen düzene uyup acılarını sev çocuk,
Sen durarak ilerleyeceğine biraz daha inan çocuk,

Benim rüyam sana büyüktür,
Bu öylesine tatlı ve histerikli bir duygudur ki,
Sen bunu anlayamazsın.
Sen bunu anlayacak kadar galaksinde büyümemişsin.
Rüyaların büyümemiş çocuk.

Piyanoyu ve artan ritme ayak uydurarak gelişini seziyorum.
Kemanlar ve yaylılar tam zamanında.
Ellerinle havayı üflediğinde burada olacaksın,
Ne yazık, ellerini görmüyorsun.
Rehberini kaybettiysen aklınla seviş ve beni doğur.
Rehberini kaybettiysen notayla seviş ve şarkımızı doğur.
O seni bana getirecek,
Nehirdeki balık gibi seni avlayacağımı sanma,
Sen isteyerek geleceksin.

Şimdi beni anlıyor musun?
Kelimelere sarıldığımı ve nefes alamadığımı,
Ve kelimelerden bizi yarattığımı?
Aynı yolda yürüyenler farklı düşünebilir,
Bunu anlayabiliyor musun?
Senin feryatların kulağa hoş gelmiyor.
Dur.

Bizi yutan kaderin yeniden çizileceğini sanmam,
Kader nedir? Keder nedir?
Yok olacağını sanma, aşağıdan daha güçlüsü geliyor,
Dur.
Uğur getirmiyorsun.