Lânet Şiiri - Mahmut Cantekin

Bülbül diye aldım gönül bağıma,
Bir uğursuz baykuşmuşsun bilmedim…
Çiğ düşürdün nazlı gençlik çağıma,
Bir gün olsun doya doya gülmedim…

Kör oldun da döndün huysuz kırata,
Sürdün aşkı bir geçilmez sırata,
El – kol bağlı attın beni Fırat’a,
İnadına yaşıyorum ölmedim…

Kendine bak senden iyi sürüngen,
Ot kuruyor düşse lânet o gölgen,
Bedeninde iflah olmaz azgın gen,
Ben defterden güzelliği silmedim…

Gururumu çiğnetmem bir arsıza,
Sevdalıyım ben Güneş’e, yıldıza,
Benliğini kaptırmışsın hırsıza,
Çabuk gördüm bu oyuna gelmedim…

Cantekin der; seveceksen candan sev,
Tez yıkılır kum üstünde inşa ev,
Seven gönül yufka olur olmaz dev,
Bu ömrümü boş hayalle dilmedim…