Lan ölüyom lan Şiiri - Alper Kahraman

Lan ölüyom lan, bu dünya dar geliyor,
Her nefeste sanki göğsümde bir ağırlık var,
Geceler kara, yıldızlar uzak,
Gönlümde kopan fırtına dinmiyor, lan.

Lan ölüyom lan, umutlarım kayıp,
Düşlerim uçurumun eşiğinde,
Zamanın pençesinde savruluyor hayatım,
Geçmişim yara, geleceğim zindan, lan.

Lan ölüyom lan, aşk da çare değil,
Kalbim dermanı bulamıyor artık,
Gözlerimde tükenmiş sevdaların izi,
Her adımda daha da yalnızım, lan.

Lan ölüyom lan, ellerim soğuk,
Dokunduğum her şeyde bir hüzün var,
Sesim çığlık, yankısı boşluğa,
Bu yük ağır, taşıyamıyorum artık, lan.

Lan ölüyom lan, var mı kurtuluş?
Bu karanlıkta bir ışık arıyorum,
Ölüm mü derman, hayat mı zulüm?
Bilmem ki ne yapsam, nereye gitsem, lan.