Lâmekân Şiiri - Nimet Öner

Lâmekân

Şairler tanrının yeryüzü sözcüleridir diyordu bir şair
Biri gözcüsüdür diye ekliyordu
Bir diğeri diyordu ki, dünyayı şairler yönetseydi, cennet yeşilinden vurulurdu
Kainatın ismi cennet olurdu
Bir başka şair başka bir şey söylüyordu
Bütün bunları duyduğu halde, sustu bir şair, imgeler kan kustu
Vuruldu hayatın gönderesinden,
Kırdı kalemini şah damarı koptu
Saç bağını çözdü, saçları dağıldı
Baş aşağı çevirdi yüreğini, duyguları savruldu
Ağladı bir şair, şiirler fırtınaya tutuldu
Parçaladı hayal dünyasının gemilerini, limanlar tutuştu
Bir şair düştü kendi yüreğinden,
Kendi gözlerinden, kendi ellerinden
Kifayet etmedi ne kağıt ne de kalem
Alın dedi sizin olsun bütün alfabe
İşleyin satır satır, harf harf, hece hece
Sizin olsun dedi, ay ışığıyla oynaşan Yakamozlar
Bulutlarla cenge duran güneş
Yağmurun ıslak elleri
Rüzgarın asi saçları
Gökyüzünün mavi yüreği
Hiç bir şey istemiyorum,
Kapatın bütün şafaklar ın kapılarını
Alın günlerimi ellerimden
Vurun akşamlarımı alaca gözlerinden
toplayın dedi yıldızları gecelerimden
Sır oldu şair sırlar içinde
Durdu bir şair cümle arasında
Noktaya çok vardı oysa

Nimet Öner