Lâl Yolcu Şiiri - Ataullah Kalaycı

Bir göz açar kapar gibiydi zaman
Düşümde hatıra bir hayal kaldı
Heyulalar böldü uykularımı
Ardımda beklenen bir yolcu kaldı
Sevinci hüznüne katan son kaldı

Acılar yokladı her dem kapımı
Yoruldu yolcuya ıssız yol kaldı
Tek tek sayfaları dürüldü heyhat
Ömrümde beklenen bir son an kaldı
Benim ardımda bir yorgun iz kaldı.

Bahçede açan bir çiçek gördüm de
Kopunca dalında bir hüzün kaldı
Aşıklar aşkını anlatsa bile
Toprağın bağrında gözyaşı kaldı
Hüznünü elime veren el kaldı

Çekme ellerini avuçlarımdan
Sevincim hüznünün dalında kaldı
Solgun bir buseydi bütün isteğim
Elimde ağlayan bir gonca kaldı
Düşmeyen yere bir damla yaş kaldı

Artık mutluluklar benim içimde
Deyince boğazda bir düğüm kaldı
Hüzünler kapımı yokladı yine
Gözde yaş sinede bir hüzün kaldı
Baharı gelmeyen bir hazan kaldı.

Boşlukta kaybolan bir yolcu lâldı…