Zamân vitesini serîye aldı
El durdurdu beni yaman kaybettim
Nasîbim kadarı geriye kaldı
Yel vurdu gülüme dünyâm kaybettim
Ben bana aldandım biz'liğe yardım
Yolumun yönünde iz'liğe sardım
Yokuşları çıktım düzlüğe vardım
Çöl vurdu yoluma Leylâ'm kaybettim
İnsânı insândan ayıramadım
Dostun işi düştü kayıramadım
Bir çocuğu olmuş hayırlamadım
Lâl vurdu dilime kelâm kaybettim .
Sezâi hâk dilde laf'a uğramış
Musâ'ya özenip kâf'a uğramış
Dostluk bağlarımız zâf'a uğramış
Kul vurdu gönlüme selâm kaybettim.
Kayıt Tarihi : 17.4.2024 10:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"ANDOLSUN Kİ BİZ, İNSANI EN GÜZEL BİR SURETTE YARATTIK; SONRA DA ONU ESFEL-İ SAFİLİNE (CEHENNEM ÇUKURLARININ EN DERİNİNE) İTTİK/ATTIK! BUNDAN İMAN EDİP, SALİH/HAYIRLI AMELLER İŞLEYENLERİ MUAF KILDIK Kİ, ONLAR İÇİN SONU GELMEZ MÜKAFATLAR VARDIR." -Tin Suresi-
Hayırlı sınavlar olsun Sezai bey.
TÜM YORUMLAR (1)