Lâl ve Gül Şiiri - Emre Gümüşdoğan

bilmediğim şarkıların ezgisine
karışıyor yazamadığım sözcükler
kronikleşti uykusuzluğum
böbreklerimdeki sancı kadar
usumda sarkaç gibi
yitik anılarımı saklayan
sinir uçlarıma asılı çan
tükendi direncim bağışla beni
neresine sığınsam
topu topu bir yalnızlığım var
geçtiğimiz alev kızıllığından
geriye kalan
lâl ve gül

sökemedim göçebe ağrıyı
esmer gecelerimden
şaklıyor susuşlarımda
kötü büyülerin kamçısı
intiharların şah dediği gerçek
bahar fırtınası -umutkıran-
yaralanan baktığım aynalarda
kendini gizleyen suretim
kırgın değilim
kalbimde gülden bir çizik
fetihten sonra terkedilmiş ülkeyim
anımsanan
aşk ve zûl