05.12.1979 / İstanbul
Sessizim bu aralar, sessizim derken sesimin gitmesi yâ da İçime kaçması değil.
Ruhum da lâl olmuş gibi.
Sanki kalbime küsmüş..
Zihnim bile suskun bu aralar, yüreğime isyan bile etmiyor.
Boynu bükük, hüzünlü ve çaresizce dalıyor gökyüzüne..
Yaratanına havale etmiş, yapılan haksızlıkları ve adaletsizlikleri..
Sürgün yemiş gibi, kırgın hayata..
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta