05.12.1979 / İstanbul
Sessizim bu aralar, sessizim derken sesimin gitmesi yâ da İçime kaçması değil.
Ruhum da lâl olmuş gibi.
Sanki kalbime küsmüş..
Zihnim bile suskun bu aralar, yüreğime isyan bile etmiyor.
Boynu bükük, hüzünlü ve çaresizce dalıyor gökyüzüne..
Yaratanına havale etmiş, yapılan haksızlıkları ve adaletsizlikleri..
Sürgün yemiş gibi, kırgın hayata..
Mutlak tevekkülle bekliyor hesap gününü.. Hamd-ü sena ile.
Kayıt Tarihi : 5.11.2025 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!