Lal Şiiri - Derya Derin

Kısacıktı boyu gecenin
Uzun bir yalnızlığa açılıyordu gözleri
Yüzünün anıya karıştığı kalabalıklarda
Yetkin bir sevinçle sıçrıyordu sevdaya
Bulutların aydınlığıyla yıkanıyordu kırık silueti
Gözlerinde coşkunun şimşekleriyle koşuyor
Yüreğindeki şarkıyı fısıldıyordu
İşte en güzel şarkıyı söylüyordu
Pencereler açılıyordu teker teker
Dinletiye geçenlerin şaşkınlığı durdurmuyordu onu
Kendiyle kendi arasında gidip geliyordu
Geceyi arşınlıyordu sesi
Deliyordu yürekleri duyguların keskin tutkusu
İçinde çokça bulunduklarıyla kendini çoğaltıyordu
Durmakta neyin nesiydi
Esti en deli rüzgar gibi
Çoğalttı kendini yok-laşana dek
Neyi dese hiçlikti
Soğuk ve terk edilmiş bir gecede
Lal oldu
Herkesler geldi kapısına
Kimsecikler yoktu