Lal Şiiri - Ömer Gümeli

Bir kez gittiğim mekana ikinciye zor katlanıyorum
Bazan seviyorum gibi geliyor yeniden yine
Gün dönmeden olmaz diyorum
Geçtiğim yolları terk ediyorum sonra
Yeni çıkmazlara sapıyorum
Yaşadığım şehir göçüyor üstüme
Koca kente sığmıyorum
Eskiden zevk aldıklarım ne kadar bayatmış diyorum
Ona yanıyorum
Bıkıyorum
Neye sarsam ondan
Nereye sürsem kendimi hevesinden
El attığımdan
Çabucak yoruluyorum
Eski türkülerde demlenmek istiyorum
Neyseyle geçiştiriyorum
Yaz neşesi sarınıyorum sonra
Güneşin böğrüne tef gibi geriliyorum
Kavurucu öğlen sıcağına yaslanıyorum
Tutup ayazını yiyorum
Konuşmak istedikçe
Bir günaydın
Veya iyi akşamlar
Nasılsın gibi hani
Dilimi yutuyorum
Yaşlılık mı bu?
Artık kimseyle tanışamıyorum...