Lakin umut hep var Şiiri - Aynur Durmuş

Zor günlerdi...
Lakin umut hep var, içerde bir yerde,
Gülüşünde, bakışında, sesinde ,ruhunda,
Bahçede bir heyecan, toprakta bir neşe,
Hele bakın birde güneşe pencerelerde,
Sağlık bedende ,fidanlar taşta durmaz.
Eşelemek gerek toprağı ,kazma kürek belde..
Ağla biraz, biraz gül o anlık yeterince canın,
Biz olmadan olmaz ,şükürsüz olmaz dil !
İnsan olmadan olmaz , olgunluk oturur,
Yaşamadan bilemez kara gün, ak gün ,
Yoğrulur teknede hamurun yumru yumru,
Yiğit ocakta pişersin ,yanıp yanıp kül kül !
Ölenler mirastır, anı ,ad ,soyad ,dikili taş ,
Doğan bebekler umudu devri devşirir arşa,
Ölümsüzlük gibi bir şey işte ,doğar gününde..
Sabırla bekle nefes nefese nereye ?
Yalnızlık,acılar,yokluklar,hastalıklar'da,
Her Çocuk ve ata derki gözlere,
O duruyor öyle indir perdeyi ...
Aynur Durmuş