Lakin şimdi kasımın ondukuzu

havada kar kokusu var üşümek kaçınılmaz bir sonuç
kar yağıyor lakin şimdi kasımın on dokuzu
viran olmuş bedenlere hüzünler bırakıyor
önce gök sonrasında toprak kıyametlere gebe

biriken hasret düşleri kıyılara vurmakta
bir daha intizar yaşları süzülüyor asumanlardan
beyaz renkli gelincikler kaldırım kenarlarında birikmiş
fecrin doğmasını bekliyorlar kar suyu ile yıkanan
topyekun hazanlara meftun

evimin önüne düşüyor bahçede koşarken ki gülüşleri
çınlayıp içeri giriyor yaşam ışıltısının kahkahaları
bilhassa bir taraftan birbirlerine attıkları kar topları
gökyüzünden dans ederek inerken kar taneleri
öyle ki kar bulutlarının hayretine gidecek kadar
günlerce sürecek galiba ahalinin düğünleri

gökyüzündeki mübarek bulutlar umarsız
hani neredeyse gecenin karanlığına yeminliler
hayata gözlerini kapatmışlar ölüme ruhunu açarak
ayrılığın kopardığı fırtınayla bu kış gecesinde
gelecek hayallerim yavaş yavaş
çörekleniyor yüreğimde bir yerlere
içindeki yokuşları tırmanmaya mecalim yok

tez elden buzullar eriyor buz kesen ayazlarda
eskimo sokaklarına dönüşmüş koca şehir
kış masalları kış anılarına bırakıyor yerini
kızılca kıyametler yeryüzünde kasvetli buhranlara sebep
kar tanelerine gizlenmiş ezgiler işitiyorum
her kar tanesi güneşin bir daha doğmayacağını fısıldıyor bana
sanki bir ölüm merasimi birazdan yıldızlar da görünecek

redfer