Lakin Şiiri - İzzet Yaylacı

Seni gurbet elde yalnız bırakıp
Çeker giderdim ya olmazdı lakin.
Vakt–i seherlerde gizlice kalkıp
Beddua ederdim olmazdı lakin.

Özümde ateşler yaktığın zaman,
Başka deryalara aktığın zaman,
Yüzüme el gibi baktığın zaman,
Beklerdim ölümü gelmezdi lakin.

Başka gönüllere versen özünü,
O zaman seyreyle bende hüzünü.
Bir akşam vaktinde gözüm gözünü,
Arayıp sorardı bulmazdı lakin.

Kurusa gözyaşım dinse sellerim,
Adını anmaktan bıkmaz dillerim.
Saçını gül gibi deren ellerim,
Kara saçlarımı yolmazdı lakin.

Doldur gam zehrini son kez içeyim,
Sensiz bu dünyadan hemen göçeyim.
Yüreğimde hırçın sevda çiçeğim,
Kanıp endamına solmazdı lakin.

Beklerdim gelmezdin bir gün yanıma,
Ettiğin nazların yetti canıma.
Açtım ellerimi yaradanıma,
Azrail canımı almazdı lakin.

Bülbüldüm gülüne her dem aşıktım,
Gözlerin pervane bense ışıktım.
Kaç defa dağların başına çıktım,
İçimden bir umut salmazdı lakin.

Her lahza ismini haykırıyordum,
Geleceksin diye uykusuz durdum.
Vuslat saatini ismine kurdum,
Her dem bekler idim çalmazdı lakin.

Bakışın güneşti gülüşün nurdu,
Bir ılık nefesin ilaç olurdu.
Gözyaşım kalbine akıp dururdu,
Bomboşmuş yüreğin dolmazdı lakin.

Gözün kahverengi ellerin aktı,
Kalbin benim için en son duraktı.
Gözlerim son defa yüzüne baktı,
Bir gülüş beklerdim gülmezdi lakin.

Alıp git ey ecel gamlı başımı,
Ona ver gül diye mezar taşımı.
İsterdim ölürken son gözyaşımı,
Okşasın ellerin silmezdi lakin.