Lafın Tamamı Aptala Söylenir! ....

Yaşadığın, nefes aldığın her günün ardından yeni bir günün heyecanını yaşıyor olabilirsin! ..
Hatta; Bu umutların yeniden yeşereceği anlamını da beraberin de taşıyor olabilir! ..
Ya geride kalanlar! ....
Kaybolanlar! ....
Boş yere yitip gidenler! ..
Hani hep bir sonra ki güne taşıdığın “ümit” denilen “karın doyurmayan” illet! ..
Pembe kalemlerle bembeyaz tuvallerin üstüne resmettiğin gök kuşağı tablolar! ..
Ya üzerinden karanlığı sıyırıp aldığın, yıldızları konfeti gibi saçtığın, bağrına “kara saplı hançer” misali saplandığın geceler! ...
Peki! .. Ya hayal dünyanın yırtılan sınırları! ! ! ? ? ?
Flulaşan renkler! ..
Gözlerinden yola çıktığı andan itibaren, yanakların da oluşturduğu çizgilerle “asırların tarihini” atan ve buharlaşıp uçarken, yüreğine muazzam çöl resimlerini armağan eden o masum göz yaşları! ....
Dünlerde mi kaldı sahi tüm bunlar? ....
Vah! ... Zavallı küçüğüm! ...
Hala hayatın yarınlardan değil dünlerden müteşekkil olduğunu anlayamadın değil mi? ...
Senin için dün; Bu günün umutları ile dolu değil miydi? ....
Ve…. Yaşadığın her gün! ...

Senin gerçekte taşıdığın duygu, yeni bir günün umutları değil küçüğüm
Olsa olsa bu günün acılarını “yarına taşıma” korkusu! ..
Güneşin doğuşunu her tekrarladığında belleğin de belki de çok derinlere gömmeye çalıştığın “karabasanları” yeniden ve tekrar tekrar yaşama acısı! ...
Lakin hayatı ancak böylesi “yalanlarla” taşıman gerektiğini anlamış olmalısın! ...
Tıpkı aynalar da gördüğün bütün yalanlar gibi asıl gerçeğin “gölgeler” olduğunu da idrak etmiş olmalısın! ..
Her nefes alışının bile (Bile bile) “Lades” anlamına geldiğini de sana ben anlatmış olayım! ..
Eeeeeeeeeeee! ....
“LAFIN TAMAMI APTALA SÖYLENİR! ....”