Evimin iki göz pencereli,
ayrılık manzaralı odasına kilitliyim.
Tıpkı cinayetten yatan azılı suçluların kaldığı
t tipi cezaevi.
Sokaklar karış karış kar, kıyamet ve tipi.
Gönlüm taziyeye gitmek için,
kepenk indiren köşe başı bakkal misali.
Kapısında bir not ;
' cenaze dolayısıyla kapalıyız. '
Yüreğimde ölen biri var, bu bakkal gibi.
Taziye dolasıyla içime kapanıp,
kendime dahi anlatmıyorum, kendimi.
Çünkü sırrını anlatmaktır,
en büyük zaaf.
Sırrını anlatınca romanlar hikaye,
destanlar fıkra,
şarkılar lafügüzaf...
Kayıt Tarihi : 15.8.2019 11:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Kaya 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/08/15/laf-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!