Lacivert Şiiri - Adnan Durmaz

Lacivert

Cam kırıkları
Parmağın kesildiği andaki ağrı
Kanayan bekleyişler

Cesetler
Yılanlar arasında geçen
Bütün duvarları çatlamış sabır

Şimdi kaçtığın ovalarda
Devasa ıssızlarda
Dalgaların tayına bin

Her yerinden yamadığın
Aslını yitirmiş
aynı geçirimsiz gök
Ki kendi kalbini dikmek en zoru
Bence yırt at
Çünki arkasında
Sana ait olan
Turuncu erik rengi

Beni sen gönderdin
Orada
Hep laciverttin
İçinde birikmiş taşları
Atsan dalgalara
Düşerler
En derine
Taa dibe
Aşkın kök saldığı yere

Haklısın
Nereye koysun insan
Taş kesmiş geçmişini
En iyisi
Yırt bu aslını yitirmiş lacivert göğü
Açılsın sonsuzun kapıları
Gök insin
yıldızları
gökkuşakları
bulutları
yağmurlarıyla aşk
taşı öpsün
can versin