Laçin köyü Şiiri - Raif Kemal Taner

Eskiden adıydı Sığır Önü,
Şimdi herkes bilir Meydan Yeri’ni.
Her taşında gizli nice bir iz var,
Her rüzgârda döner eski bir saz var.

Lastikler yanardı, göğe dumanı,
Davulla zurnayla çınlar zamanı.
Çiftetelli oynar genç ile ihtiyar.
Neşe dolu günler dönmez bir diyar.

Bir yanda halaylar çekerdi sıra,
Bir yanda sarhoşlar düşerdi yere.
Ne toylar kuruldu, ne şenlik geçti,
Her köylü bu yerde izini seçti.

Kına gecesinde gelin ağlardı,
Ananın yüreği sızlar, dağlardı.
Oğlanlar meydanda coşar çağlardı,
Sabaha dek şarkı türküler vardı.

Düğünde Meşeli oynar, çocuklar koşar,
Davulun gür sesi ciğerden coşar.
Köylünün kalbinde ateşler yanar
Laçin’in ruhunu besleyen Pınar.

Askere gidecek delikanlılar,
Toplanır meydana yiğit oğullar.
Alttan gelir türkü, göğe yükselir,
“Yaylalar yaylalar” dağ taş dile gelir.

Kimi gitti gurbete, geri dönmedi,
Kimi şehit düştü, ismi sönmedi.
Meydanın kalbinde onların adı,
Hafızalarda hiç kaybolmadı.

Çiftetelli biter, halay durulur,
Sabahın seherde güneşi vurur.
Gönüller coşarak yine yorulur,
Ama meydan hep aşk ile kurulur.

Laçin’in kalbidir bu meydan yeri,
Duyanın gönlünde tüter özleri.
Her çağda söylenecek destanı var,
Bu köyün yüreğinde yaşayan diyar.