Düşünürken sevgiyi
Bir labirent çizmişim
Bir baktım ki;
İçindeyim...
Yanına birde çocuk çizsem,
Bulmaca çözerken,
Çıkartır mı beni
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Daha kolayı var , elinize bir silgi alıp silmek labirenti oluşturan çizgileri , artık renklerinde (sevgi mi ne ise işte) ne varsa, onunla birlikte Çocukları çocukluklarında sokmamak gerek labirentlere. İlerde nasılsa bir yolunu bulup girerler içeri kendi renklerinden çizdikleri labirentin . Şimdi ya yeniden doğmalılar ya da doğmuşlar ise istedikleri oyunu oynamalılar çocukça. yüreğinize sağlık
Her bir çocuk aydınlık yüzümüze hasret değilmidir..Tebrikler.Çalışmlarınızın ve paylaşımlarınızın devamı dileğiyle.
Şiirde eksik kalan bir düşünce var gibi.Çocuk neden bu tıkanmışlık içinde sesleniş ve bekleyişe konu oluyor/bir evlilik sorunu yada sonu gelmeyen bir sevdanın mevsimsel talebimi burada çocuk .Yoksa yine ilk akla gelen vurgumu yine.Ya da sevgide yer yer kanayan bir 'dal aramamı'.sevgi labirentleri aşarken tek abşına olmalıdır.Özgün ve sabırlı ve bir o kadar hzüznlüde olsa başı dik olamlıdır.
sevginin gücüne bağlı
çocuk ya labirentten çıkarır yada içinden çıkılmaz ağa dönüştürür
zor karar
Cizecegin cocuk labirentin kendisidir,
kendiside cikarilmaya muhtactir...
İçinizdeki çocuk hep yaşasın Sevgili Gülseren. Candan sevgilerimle Hatice Bediroğlu
Çocuk gülüşleri her zaman yol gösterir. Şimdi sizde de bir çocuk gülüşü duyar gibiyim. Yüreğinize sağlık. Işığınız bol olsun. Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta