la mekan ruhların müphem kaoslarıdır kendi bedenimde zamanı acılara bölen. sığ kelimelerin kötü tohumlarıydı düşlerime kan rengini veren. düş dünyayla dış dünya arasında düş kuyusunda batıl düşlerin kabusundayım. ve orda mevsimsiz geçen yıllar yaşadım hep katıksız kaldığım doyumlar. sonra bir taşra dinginliğinde buldum kendimi. sabır mihenk taşı oldu benim. beni acılara doyuran ve yiten aşklarımın ardından gazeller okutan.
Özgür ÖzgünKayıt Tarihi : 18.7.2014 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!