La Gardaşım Şiiri - Yavuz Şimşek Selimi 2

Bir zaman sonra sende dersin ki;

LA GARDAŞIM
Ömür dediğin hay huyla geçiyor
Üste para verseler kov kapıdan
Sokakta bulursan alma içeri
Ne kötüymüş ya hu şu emeklilik

İftarı bayramı iple çekerdik
Cümle horanta sofraya çökerdik
O dar günlerde huzura ererdik
Ya hu ne belaymış şu emeklilik

Ne gezmenin ne bayramın t/ adı var
Ne de ayakların asaya uyar
Göze, dişe ayda yaparsın ayar
Ne baş belasıymış su emeklilik

Etin,kemiğin sırayla sızılar
Biri biter bir diğeri kuzular
Secerende uzar gider yazılar
Ne baş belasıymış şu emeklilik

Gece uyku yok,kirpiklerin direk
Bir cenaze gibi mezara girmek
Başta ağrılar vızıldayan sinek
Hiç huzur bırakmaz şu emeklilik

Ne yemeğin tadı ne sofra adabı
Her köşede ayrı bir çorba tası
İflasta buzdolabı,ruh'un ayarı
İnsana yükmüş ya hu emeklilik

Sabah sinek kaydı traş,jilet takım
Odalarda turlamak adım adım
Böyle değildi düşüncem muradım
Ya hu ne zor şeymiş şu emeklilik

Ne canın çeker dağ,bayır ovayı
Camdan seyretmek işin en kolayı
Sessiz sessiz bozar akıl kimyayı
La gardaşım ne zormuş emeklilik

Gün yayılırken gölgeye etrafa
Melul mahzun o taraf bu tarafa
İmza atar gibi sokaktan sokağa
Mecnuna döndürür seni emeklilik

Diyorlar; unu elemiş eleğini asmış
Dost arkadaşından selamı kesmiş
Bir gonca misali dalından düşmüş
Sinede saplı hançer emeklilik

Sen sen ol, son dakikalarını say
Elli, altmış yılın geçer kolay
Emekli olursan vayy haline vaay
Kabrinde arar bulur emeklilik

Aklın varsa tez günde didin çalış
Üçlere. beşlere kırklara karış
Hiç olmazsa otur kendinle barış
Hergün kabire taşır emeklilik

Selimi ;her nesnenin bir miadı var
Her tattığın kısmetin, nasibin kadar
Otuz yıl az, yetmiş yılda kıl karar
Genç yaşta kabre atar emeklilik