Ya hay, ya hak, la ilahe illallah...
Ol dedi cümle alem yoktan (la) var oldu ve nefs-i ruh üfleyerek çamurdan halk etti. Akıl verdi, fikir verdi, can verdi... Merhameti, şefkati, acıyı, tatlıyı bil verdi. En degerli olmak şartı ile gönül denen merhaleye his verdi. Bir hissi beşer gönül gözü ile bakarsa, bu aşikârı bilmeye ram olacaktır...
Benki son aradım heybede, la aşk-ı son git bul kabede...
Lakin kabe uzaktır dedim, la aşk-ı son kabedir evin...
Bizi kandıran o şarkılar, o mavi gece
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Devamını Oku
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
