Ya hay, ya hak, la ilahe illallah...
Ol dedi cümle alem yoktan (la) var oldu ve nefs-i ruh üfleyerek çamurdan halk etti. Akıl verdi, fikir verdi, can verdi... Merhameti, şefkati, acıyı, tatlıyı bil verdi. En degerli olmak şartı ile gönül denen merhaleye his verdi. Bir hissi beşer gönül gözü ile bakarsa, bu aşikârı bilmeye ram olacaktır...
Benki son aradım heybede, la aşk-ı son git bul kabede...
Lakin kabe uzaktır dedim, la aşk-ı son kabedir evin...
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
