L.a. Şiiri - Tülay Sustam

notanın altıncı sesi seni sayıklar
şehirlerin en kasvetlisi seni...

yayvan kalçanda seyir eder avrasya
altı üstü
altı delik
ruhu deşik bir kadınsın (!)

kar kuyusunun kız kurusu(!)
insanlığın ''a'' bendinde namertlik yer almaz.
ey alev-i cehennem mum (!)
şiirinin bitişine az kaldı
-dulların piri- avcılar da yüksek duvarlar örecek size

üstü kapalı
yatalak bir kadının
ahı ar olmuş gölgene
bir beyazın altında
ak sakallı iblis yastığının köşesini sana ayırmış
bilirim(!)
mayası bozuk küflü bir ekmekten gelir bu nağmeler
kulağım sağır
gözüm şiirin kalbinde...

Antalya!
kaç iblis sakallının yüzüne dudak izleri oldun
kaç nağmesi sardı yanaklarını dul öpüşlerin
soyun ölmüş senin, oğlun şiir başında ağlıyor...

debelendiğiniz çukurdan
haberler getiren elçileriniz de duyuramadı seslerinizi
o/nursuzluğu kustuğunuz bataklıklarda
kus kinini kırk yedilik dua!

duyuyorum
bir ayrılık şarkısı çalıyor
çınar/altında buluyor kendini
yediler, üçler...
metruk koridorlar da kol geziyor asılsız çehreler

şimdi sana ''sen'' diyeceğim
her dava da namert oynayan adalet hanım(!)
at gözlüğünü çıkar
gör yedi tepeli şehir de beni
bu davanın kalemini kırdım
''Allah Allah'' deme Deccal (!)
Allah'ı bilmez, Muhammedi tanımaz, Ali'yi sevmez
kara yüreklerinize gül attım
bir damla bilir beni
bir deniz yıkayamaz sizi...