Kyoto Şiiri - Önder Yücel

Sabah evden işe giderken
Tabanvay olarak...
Seni gördüm:
“ -Günaydın...
-Günaydın...
-Bir dön şöyle dursun dünya...”

Sen döndün
Tek tek örülmüş saçlarınla,
Tabii ki diyemedim,
Ama hayale kim karışır.

Sen döndün, durdu dünya.
Aynı kalbim gibi,
Bir daha dön, bir daha dursun
Zaten iyiye de dönmüyor meret,

Aklımdan Mesnevi olman geçiyor.
Dönmeni istiyorum ebediyete değin...
Boş verin dönmesin dünya...
Her bir dönüş diğerini aratır oluyor...
İnsan gazete de okumak istemiyor.
Bekir abiyi okudum gazete de,
Okumaz olaydım;

“Dün bir yıldızı vurmuşlar,
Sevinç içinde havaya fırlıyor Amerikalılar...”

Sözde dünyanın geleceği, çıkarı içinmiş,
Palavra, kendi egolarını tatmin ediyorlar
Dünyayı mahvettiler.
Dünyadaki canlıları katlettiler şimdi sıra uzayda...
Madem dünyanın iyiliği için çok çaba sarf ediyorlar
Kyota sözleşmesini niye imzalamıyorlar.
Bekir ağabeyim çok iyi yazmış...

Dün bir yıldız,
Ondan önceki gün Irak
Biraz daha geride Afganistan,
Daha gerilerde Zenciler ve Kızılderililer...
Hepsi dünyanın iyiliği için vuruldu,
Ve Kyoto anlaşması unutuldu...