Boşluklarda sallanıyor
Lime lime anılar,
Kaldırım taşları eksik…
Duvarlarda anlamsız yazılar,
Ağaçların gövdeleri yazı tahtası,
İpliğe bağlı hayatlar
Yumruk olmuş öfke…
Savrulan beynin
Boş içi,
Sadece su var,
Adı: göz yaşı.
Kulaklar kirişte,
Kelimeler üryan,
Kime kaldı ki bu devran.!
Şu sütunun yuvarlak gövdesi,
Yuvarlanıp gidiyor denize…
Sindiriyor balıkları
Sustu deniz.
Batık gemi gülümsedi,
Bir dağ başı bulutu,
Eğilip baktı merakla aşağı,
Şu yayla yolundaki çerçi
Ne diye bağırır ki…
Alını, yeşilini kapıp gelmiş
Onca delice çiçekler,
Bayır aşağı oturup
Bir testiden su bekler.
Mantık tatile çıkmış,
Gebe gene bak duygu…
Kuşlar çığlık çığlık
Gagalıyor pervaneyi,
Alt üst olmuş evren
Aşağı akar duman.
Akıl tatile çıkıp
Bıraktı ellerini,
Vicdan kahkaha atıp
Sızlattı damarları.
Açma sakın gözünü,
Görme kim gerçek deli.
Baş aşağı ruhumun
Kim siler ki terini?
Ne kolaymış kaçışlar
Zig zag çizip öteye.
Resmi alıp eline
Şiirler yazıp öyle.
Dolu versem n’olcak
Boş verdim ben dünyaya,
Pirenin gölgesine
Uzandım dün sessizce.
Ne yaylanın yağmuru,
Ne bulutun ağıdı
Islatmadı yüzümü,
Nedense bir gün bile;
Kuzuların gözyaşı,
Boğdu beni sessizce.
16.2.2010
Serap Hoca
Kayıt Tarihi : 16.2.2010 09:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-Düz yoldan herkes yürür, Mühim olan bu yoldur…-
