Kuzular Yalan Söylemez Şiiri - Nil Alaz

Dün, safakta aklıma geldi, köyde çalıştığım zamanlar..18 yaşındaydım ilk görev yerimdi.. Köylüler mantar toplamaya gidiyorlardı,onlara özendik sabahın köründe ablamla düştük peşlerine.. Dağa çıktık ama git git bitmiyor in çık yamaçları ağaç altlarına bak dur mantar filan yok her yer nemli ıslak yorulduk, nefesimiz kesildi... o kadar dolaşmaya akşama kadar bi tane mantar bulamadık..Elimiz boş yorgun argın eve döndük.. Karnımız da çok aç..Moralimiz bozuldu haliyle... Bi baktım bizim personel daha uzak dağ köylerinden babasından gelen mantarı bir sepete koymuş bize getirdi, nasıl makbule geçti o an bilseniz... Hem de 1 sepet dolusu KUZUGÖBEĞİ.. (O zamanlar bilmiyordum bu mantarın değerini) Kuzinede odun ateşinde pişirdik..(Et filan hikaye yanındaaa) Pişerken suyu aktıkça çızırdadıkça mantar ağzınızın suyu akıyor.. Allahımmmm inanılmazdııııı nasıl güzel nasıl güzeldi... Doya doya yedik... Bir o zaman yedimm ömrü hayatıma yetti tadı... Şimdi netten resimlerine bakıp iç geçiriyorum.. Çoğunlukla ithal ediliyor bu mantar ve çok pahalı iç piyasa sürülmüyor bildiğim kadarıyla.. Kaç yıl geçtiii aradan ama hale taze anısı unutmam unutamamm Şimdi tam zamanıdır oralarda şiiri olsun dedimmm... Yazıverdim...