Küçük şirin
Yeni çıkmış beyaz yünleri,
Yapış, yapış.
Küçük kulakları,
Süt emmeye hazır dudakları.
Bazen sade beyaz, bazen siyah
Burun çevresi.
Adımları küçük ve hızlı.
Annesinin arkasında,
Yayılır nazlı nazlı.
Baharın habercisi gibidir onlar,
Bakmaya doyamazssınız
Ne türlü yapar oyunlar.
31 Ocak2008 İST
Kayıt Tarihi : 17.2.2008 19:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Mart ayı yanaşınca koyunkarın hemen yanı başında görürüm onları sevmeye kıyamam bakmaya doyamam bmbeyaz yünleri.
Yanlış anlamayın, sadece masum bir sorudur bu: // ''et yiyor musunuz?..''
Kuzuları sevdiğini söyleyip de onları tabağında görmeğe hiç itiraz etmeden, leziz garnitürlerle mideye indirenleri biliyorum da; ondandır bu sorum...
Ben sevdiklerimi yiyemem meselâ...
Böyle bir çelişkiyi taşısaydım, ilk yiyeceğim; annem olurdu...
Neyse ki, ben de (ayırımsız) tüm hayvanları seven ve hiçbirini de tabağımda görmek istemeyen ve insan dışındaki tüm canlıların makus talihlerinin de ne olacağını artık hatmetmiş biri olarak (hiçbir zaman mutlu olamadığımdan) kendini tanrının lanetlediği kullardan biri olarak adleden tuhaf adamlardanım.../
Ve de vejetaryenim sizin anlayacağınız...
Bırakın onları yemeyi; kürklerinden, derilerinden, kemiklerinden vs. (yani canlarına kastederek) üretilen şeyleri bile kullanmıyorum...
Sebzelerle, tahıl ve tohumlarla sürdürüp gidiyorum kıytırık yaşamımı.../
Belki biraz kilo sorunum var ama, vicdani erinç ve içinde kaybolduğum huzur mutlu kılıyor beni...
Neyse.../
Şiir iyiydi...
Bundan öte söyleyeceklerim, kuzuların sessizliğinde saklı kalsın...
TÜM YORUMLAR (1)