Kuzeye Giden Mektuplar·••

Biliyor musun?
Yaşadığını biliyorum ve
Ve beklediğini de.
Sensizim…
Senden biraz daha fazla uzakta olmaya,
Her gün defalarca seni özlemeye,
Sana bu kadar kırgın olmaya;
Korkuyorum!
Ve yokluğunda daha da çoğalıyorum sanki!
Ve hep susuyorum…
…
Sana yazarken,
Platonik hüzünler sarıyor içimi.
Her satır beni daha fazla zorluyor.
Anlamsız ve bütünleşmelerle çevrili herşey
Beni sana sürüklüyor.
Gerçeği yok yaşamın tıpkı ölüm gibi.
Ve sensiz ölmekten Allah’a;
Sensizlikten,
Sana sığınıyorum korunaksızım.
Mektupların arkasına gizlenmiş bir yaşam suçlusuyum.
Ve tüm varlığına inanıyorum.
Affet beni…
…
Biliyor musun?
Bir yaşam benzerliği var aramızda,
Sen yaşamayı seviyorsun ben seni yaşamayı.
Sana daha önce gönderdiğim mektuplarda bahsettiğim gibi,
Yaşam ikiyüzlüdür biri hissettiğin diğeri yaşadığın şeylerden oluşur.
Ve bu ikisinin bir araya gelmesi bazen çok zordur.
Tıpkı ikimizin bir araya gelememesi gibi!
…
Sana anlatmak istediğim ve başaramadığım,
O kadar çok şey var ki;
Gidişim zorunluydu,
Ve biraz daha uzaklaşmak senden.
Kim bilir kaç zaman önceki duygulara ait,
Bunca umut, bunca özlemler…
…
Hatırlar mısın o zamanları,
Ansızın bir inci düşerdi gözlerinden,
Dudakların denizden tuzlu çakıl taşları.
Ve çocuksu sevdaların peşinde biz.
Ve biz, birlikte koşardık düşlere.
Düşmeden düşlerdik…
Sen miydin?
Hayatımdan zamanı savuran,
Bilmediğim sokaklarda yitirdiğim…
Oysa sen sadece gelmiştin.
Uykusuz geçen gecelerimde,
Belki bir Rapunzel masalıydın.
Sen;
Geldiğinde bir özlemdin.
Ufkumda beliren ufacık bir zaman.
Gerçek Kuzeyimdin…

Kuzeye Giden Mektuplar
Beşinci (5) Mektup…
‹Aʟ oη є м α η ›