Sen, parça parça hayatımı, bir bütün hale getiren;
Yok olurken, varlığımı süsleyen;
Hayatımın vazgeçilmezisin..
Bir gün bir cenaze var dediler.
Merak ettim, ben de gittim...
Kalabalık etrafını sarmış izliyor.
Zar zor aralarına girip baktım.
Sonra aralarından çıkıp,
geldiğim yoldan geri döndüm...
Verecek bir şeyim kalmadı...
Bu beden bu dünyanın malı...
Tek alabileceğin sevgim ve nefretim;
Ya sevgimi alır, adam gibi sevgi görürsün
ya da nefretimi alır, cehennemi görürsün...
Umutsuzluğa kapıldı gene yüreğim..
Cesaretini korkuya bırakan bir umutsuzluk..
Eskilerde kalan acıların,
yenilere ışık tutmasından korkan bir umutsuzluk..
Umutla yaşamayı haram kılan bir korku..
Çaresizliğe bırakan bir korku..
Unutuldu denilen her şey;
unuttu beni...
Bir ben unutamadım;
unutalan her şeyi! ..
Kolay mıydı?
Unutamadığım seni;
Zordu, sen gibi unutmak beni! ...
Bir umuttu her şey...
Güzelliği karanlığa ışıktı...
Kabusları, unutulmaz en güzel hayallere çevirebilecek kadar özeldi.
Bir umutla doğan güzellik,
bir UNUTla yok oldu...
Ben seni unutamam ki...
Gençlik hep, ana baba, kardeş sevgisinden sıkılır.
Ama bir gün o sevgiye muhtaç olacaklarını hiç bilmezler.
Hani bir şarkı nakaratı vardı;
Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar.
Aynen öyle işte..
Ailenizin değerini bilin;
Zaman öğretti, unutulur..
Unutturduğunu unuttum şimdi, neydi?
Hatırlanmayacak kadar önemsiz biriydi! ..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!