Kuzey Pb Şiirleri - Şair Kuzey Pb

Neden gidiyorsun dedim; Sustu... Susma konuş dedim; Ağladı... Ağlama git dedim; Gözyaşlarını sildi ve gitti... Ne garip ki gidişi değil de ağlayışı koymuştu bana! .. Demek ki hala içimde aynı değerde yaşıyordu... Oysa bilmeliydi ki ben onu gözyaşlarına kıyamayacak kadar çok seviyordum...

Gülmek bana yakışıyordu..
Hep bana bunu söylerdin..
Anlayamadığım;
Aynaya baktığımda neden gözyaşları görüyordum?
Mutluluk için akması gerekirken,
neden hıçkırıklara boğuluyordum?

Gül üstünde diken olmak zordur.
Gül güzelliğiyle büyülese de
diken hep buruk yaşar..
Bir gün sevdiğini kaybetme korkusuyla! ..

Günaydın; kışın son günlerinde,
yazın merhaba dediği bugüne..
Ve bugün de
kaderindeki acıyla yaşayan tüm dostlara! ..

Küçük bir yoldu bizimkisi,
sen geride bırakınca beni,
ömrüme yetmez oldu..

Hala yürüyorum,
senin durduğun yerde durabilmek için! ..

Hani bir acı vardır içinde;
o acıya birde sözün vardır.
İşte o söz;
o acıyı hep hatırlatır...
Senden nefret ediyorum...

Hani bırakmayacaktın...
Ben her düştüğümde,
sen hep beni tutacaktın...
Bu hayata beraber gülecektik...
Hep sözlerde kalmadı mı hayatlarımız...

Hayal görüyorum; biliyorum...
Uyandığımda ağlayacağımı da biliyorum...
Bir şeyi daha biliyorum;
senin bilmediğin lanet sevgimi! ..

Senin unuttuğun gibi,
hayalin de unuttu beni...
Gözlerim seni aradıkça;
senin kalleşliğin gibi,
hayalin de terk etti beni! ..

Hayal dünyasında yaşar ruh,
beden bu dünyada çürüse de..

Hep hayallerle yaşamadık mı?
Bu koca dünyada...