Kuzey Pb Şiirleri - Şair Kuzey Pb

Bazen insanoğlu karanlık tarafından o kadar korkar ki
Işığı ararken asıl karanlık tarafına esir olur...

Kardeşlik, aynı bedenden doğmak değildir.
İnsan bedenine sahip olmanın saygısıdır.

Kader, herkese aynı gülmeyebilir.
Önemli olan, gülenlerin, gülmeyenleri düşünmesidir.

Gece bir başkadır;
karadenizin karartı düşmüş gök yüzünde...

Hüzün,
sarsa da içini;
ferahı bir başkadır.

Kaybolmuş bir aşk arıyorum;
görenleriniz oldu mu?
Hafif kafası yere eğik;
gözlerindeki yaşları saklar gibi...
Sanki omuzlarına dünyanın tüm yalanlarını yüklemişler gibi...
Herkesin onu andığını;

Karşıma adam gibi çıkmak için,
bedeni süsleyip püslemeye uğraşacağına;
Yüreğine sevgiyle güzelleştirmeyi öğret,
insan gibi çık karşıma...

Karşımda bir güzellik durur...
Güzelliğiyle bana kendimi unutturan bir güzellik...
Gözlerinde hayatın acısına inat mutluluk saçan bir güzellik...
Tebessümlerinde huzur verici bir ışıltı saklı güzellik...
Benim gördüklerimi kendinde görmüyor belki,
bilmiyor belki bu kadar güzelliklere sahip olduğunu...

O küçük bir çocuktu, sadece bir umut beslemişti,
yeryüzünde kalmayınca ne doğa ne de canlıları...
Küçükken kaybettiğimiz hayvanımızın üzüntüsü gibi olmadı onun ki; nefesi kursağında, haykıramayarak kaybetti umudunu...

Neşeli bir aşk şarkısıydı hayatım,
şimdi ızdırap verici bir ağıt oldu..

Melodisini kaybettiğim bir hayat yaşıyorum..

Mutlu olmak için çok nedenimiz vardı şu dünyada.

Mutsuz etmek için mutluluklarımızı yok etmeselerdi insanlar...