Kuyunun Yankısı Şiiri - Uğur Bilecen

Gurbette Yusuf oldum buldum kendimi kuyu içinde.
Dost değil, yoldaşımdı değer verdiğim her kimse.
Ne aşka ne de dosta saygım kaldı bu kuyu dibinde.
Başım dik yüzüm var. Ah keşke herkes ben gibi sevse.

Ben hak etmeden sevgim ağır geldi kalplere
Üşüyorum dipsiz kuyunun en derinlerinde
Soğuk olan bedenim benliğim destan dillere
İşte hayat dersi bana güvenme seni hiç sayan ellere

Sen olsan çöl ortasında kuyudan kurtuluş ipim.
Boğazıma geçirir söner giderim.
Hayat suyu versen almaz içim.
Düşmanımdan zehir içer çeker giderim.