Kuyular Şiiri - Ayhan Şenkulak

Gece bitiyor gün ağarmak üzere
Ellerim cebimde
Sokakta sadece ayak seslerim
Bir de uzaktan gelen köpek sesleri var
Hava oldukça serin üşümüş ayaklarım ellerim
Ve hızla eve girerim.
Açarım evin kapısını sessiz ve soğuk
Titreyerek girerim yatağa yatak benden daha soğuk
Çekerim başıma yorganı uyumak için
Bunalır terlerim
Sonra sımsıkı seni sararım içime dalarım uykuma
Kabus dolu korku dolu kuyu dolu uykuma
Boşluk dolu uykuma
Düşerim kuyulara sonrada uyanırım korkuyla
Yüreğim çarpar ne olduğunu anlayamam bir müddet
Sonra seni düşünürüm gidişini
Kapatırım gözlerimi uyumak için
En derin kuyulara düşmek için
İşte vefasız
Senden sonra günlerim saçma sapan geçerken
Gecelerimde kuyu dolu boşluk dolu
Şimdi ne haldesin bilmiyorum
Ama kuyuları bilmediğin kesin
Ben her gece çekerim hırsla yorganı başıma
Düşerim bütün kuyulara
Dayanamadığım tek şey
Uyandığımda titreyen kalbimle kalırım ya baş başa
Sen yoksun ya
İşte uyanamadığım içinden çıkamadığım
En derin en karanlık kuyusun ya…