Kuyudaki göl ve 'özüt-kız çocuğu'

Kız çocuğu sarkıtılan içine,
Büyük çanaklar:Aman da! ...
Deli gömleği giydirseler,besbelli!
Bir gün olmadı,Vakit...
Bu çanakların sonuncusundan geçeli!
Bildiğimiz kan:Şırınga ediyorlar bu kıza:
Nitro gliserin dolaşıyor
Onun damarlarında;
Hemen bu kız çocuğunun;
Eski bir kuyu,yanı başında:
Bu kuyuyu daha denememişlerdi,
Çağırdılar nezaket eşliğinde
Karşı çıkmadı – faltaşı gibi - kız,
'Soğuk-tepeden bakmalar' ile
Sarkıttılar tek celse,bir kovada,
Şaşkınca kız bakıyordu yukarıya!
Hava soğuktu,üç gün,72 saat
Kaldı orada,ayazdı hava;
Bekledi,sarardı - karanlıkta;
3. günün sonunda,yukarı çıkardıklarında,
Arındırma süreci sona ermiş!
Kanı temizlenmişti elbet artık,işte orda!
Ne bildiğimiz kan,ne nitro-gliserin;
Kanı donmuştu,akmıyordu artık!
Aldılar,ellerde taşıdılar
...Suçluluk duygusuyla karışık,
Ayaklarından bir ağaca astılar,
Nispeten cılız bir daldı,
Ordan sallandırdılar
Onun aksın diye kanı,
Ama akmadı,ip de tutmadı.
(Gözlerinde kalmıştı kuyunun yüzgeci,
Göller üstünde üçüncü gece uyandırılmıştı)
Yine aynı gölde uykuya dalmamış mıydı?)
Yere düştüğünde gözleri açıldı!
Bazı vücutlar gördü koşan tepelerden eteklere,
‘Kuyunun,gözlerine sinen-suları’ndan akis’ :
Panik ile sabitkar,darağacıyla koşanlar

--

Özüt: Anıt,dikit,sarkıt gibi özellikler gösteren öz bir oluşum anlamında kullandım