Toprağın yetim kalmış koynunda
Kendinden kaçan umudu kovalayan el
Ey yürekli kuyu
Çaresizliğine uzanan sicim
Senin ışığın
Senin yarının
Kaldır başını
Sabahların ve kızıl akşamüstlerin
Senin tepende sana hasret
Kıpırdat gayretini
Serçe yürekler
Senin gökyüzün
Vicdanlar sefer etti hikmetini...
Sibel Kılıç...
Sibel Kılıç SevdayeliKayıt Tarihi : 16.2.2017 23:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sibel Kılıç Sevdayeli](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/16/kuyu-103.jpg)
Neden olmasın ki? On günden fazla o kuyuda 'yapayalnız kalıp', yaşama tutunmak kolay değil..
Bir de bizler.. İnsanoğlu.. 'Kendi kuyusundan' çıkabilse...
Tebrikler Sibel Hanım..
TÜM YORUMLAR (1)