Kuytuda Yalnızlığın Uykusuz Çiçeği

Yüreklice bir akşam çıkardı
Titrek güneşten
Yepyeni bir kentin soluğuyla

Sığ umutların yarattığı çocuklar
Ve lekeli camlarda kan
Bambaşka insanca

Yıldız tozu silkeler gözlerime
Sarışın sonbahar mendilimde moraran
Kıvrılan saçaklarda serçeler
Çöker karanlıkla ortalığa

Rüzgâr yanığı alın çizgilerimiz
Sessizliği öğretir bize
Yaşamın pervazlarında ölüm pervasız

Askerdi gece nöbetlerde
Omuzlarımdan dökülürdü akşam
Kuytuda yalnızlığın uykusuz çiçeği