Kuytu Köşe Şiiri - Umut Lale

Yürüyorum İstanbul'un ücra bir semtinde
İnsanlar ölüyor şehrimin kuytu köşelerinde
Yurdumu işgal etmiş cehalet denen yaratık
Bunca iyilik ve sevgi hani nerede?

Çocukluğum gelir aklıma, hüznüm daimi
Yine aynı şehrin sokaklarında anılarım baki
Huzurdur şu dünyada tek bir temennim
O da mümkün mü şu dünyada o bile hayali

Yaşım da ilerledi epey, bak yine hüznüm ağır basar
Gülerim bazen fakat, yine hatıran zihnimde yaşar
Ne zaman gülsem, aklıma düşer hüznüm ve hayalim
Bak yine zihnime düştü hatıran, gözümden yaşlar akar

Sıyrıldım dünümden açıldı karanlık kapılar
Bizi zora düşürmüş herhal bu kara yazgılar
Gönlüm şimdi sadece bir seni arzular
Şimdi ölüm dünyada var olan tek gerçektir